Wat als bedrijven vrede sluiten met generatie Z? Het grote mysterie van onze tijd, degenen die geboren zijn tussen 1997 en 2012 zijn het gesprek van de dag. Bekritiseerd en bespot, deze jongeren worden vooral verkeerd begrepen en vaak als zondebok genomen voor een samenleving in crisis. Het bedrijf zelf is het toneel van dit enorme misverstand, waarbij voorzichtige managers
hun irritatie de vrije loop laten
met jong, onervaren personeel.
En toch, of we het nu leuk vinden of niet, generatie Z (en de Alpha generatie na hen) zijn de toekomst van onze bedrijven. Een toekomst die heel dichtbij is, aangezien deze jonge mensen hun eerste stappen in onze organisaties al hebben gezet en onze gewoonten en overtuigingen al aan het opschudden zijn. Het is dus hoog tijd dat we ons aanpassen aan deze jonge mensen. Om dit te bereiken is het aan bedrijven om zich in te spannen om hun jongste werknemers te begrijpen.
Het droombedrijf van generatie Z
Generatie Z wordt vaak afgeschilderd als extreem veeleisend, maar vraagt niet om het onderste uit de kan. Uiteindelijk lijken de eisen niet zo ver af te staan van de aspiraties van iedereen die aan het werk gaat. We hebben een enquête gehouden onder jonge werknemers. Op de vraag wat ze het belangrijkste criterium vinden bij hun keuze voor een bedrijf, antwoorden ze allemaal: welzijn op het werk. Dit welzijn hangt af van een relatie van vertrouwen en wederzijds respect met hun manager, het management en de rest van het team. Ze willen niet dat het bedrijf een groot pretpark wordt, maar willen een gezonde, vriendelijke en zorgzame sfeer waarin iedereen gehoord wordt.
Onmiddellijk na de kwaliteit van leven op de werkplek wordt de kwaliteit van het aangeboden werk genoemd. Leden van Generatie Z willen elke dag werken aan een job die ze leuk vinden, waarin ze kunnen groeien, leren en ontwikkelen. Bovenal moeten ze begrijpen wat er op het spel staat in hun werk en hoe ze deel uitmaken van een gezamenlijke missie. Ze willen trots kunnen zijn op wat ze doen en weten dat het bedrijf hun investering erkent. Daarom moeten ze taken uitvoeren die lonend zijn en verantwoordelijkheid krijgen.
Hier komt het lastige criterium van beloning om de hoek kijken. Voor Gen Z is beloning belangrijk omdat het in overeenstemming moet zijn met de uitgevoerde taak. Zoals ze graag toegeven, gaan ze boven alles voor een interessante opdracht, zelfs als het salaris niet bepaald geweldig is. Aan de andere kant zien ze beloning als bewijs van consideratie en beschouwen ze een te laag salaris als een gebrek aan erkenning.
Generatie Z vs. boomers
Als je beter kijkt, zie je dat de eisen van generatie Z niet zo extravagant zijn. Waarom voelen we ons dan zo ver van hen verwijderd? Misschien omdat, hoewel het verzoek legitiem is, de vorm er niet altijd is. Volgens hun ouders vragen ze niet om de maan, maar respecteren de jongste werknemers de gevestigde regels van het bedrijf niet altijd. In het bijzonder zijn ze snel met het maken van claims en lijken ze altijd klaar om dingen op te schudden, te snel, soms te luid en zelfs voordat ze zichzelf hebben bewezen of ervaring hebben opgedaan.
Dat is wat hun ouderen in het bedrijf hen verwijten: dat ze te zelfverzekerd en willekeurig zijn. “We horen de vragen, maar de vorm is vaak nogal abrupt, direct, openhartig en soms binair. We moeten uitgebreidere, meer doordachte vormen van werkrelaties vinden, die vandaag niet bestaan”, verklaarde Robin Coulet, oprichter van het agentschap Conversationnel, tijdens een ronde tafel georganiseerd door Les Stratèges.
Deze generaties, die hun beide ouders moe thuis zagen komen van hun werk, die opgroeiden tussen het France Télécom-schandaal en #Metoo, hebben begrepen dat het bedrijf een jungle is waar het recht van de sterkste heerst. Sommigen van hen arriveren met hun hoofd vol vooroordelen en messen tussen hun tanden, klaar om te vechten en vastbesloten om niet te accepteren wat hun ouders niet hebben geïdentificeerd als defecten. Ze zetten hun eerste stappen in het bedrijf met het idee dat ze dingen moeten veranderen, opschudden en zich moeten laten gelden als ze niet “opgegeten” willen worden. “Alle jonge mensen die ik in dienst neem, zeggen tegen me: ‘En vind je het erg als ik verbeteringen voorstel?’ Integendeel, het is cruciaal! Maar het betekent wel dat zodra ze aankomen, ze het idee hebben dat onze toekomst moet worden aangepast”, legt Sylvie Chenivesse, directeur van de school Sup de Pub, uit.
Reacties die in sommige gevallen overdreven zijn, maar die wel begrepen moeten worden. Want laten we eerlijk zijn, ze hebben gelijk als ze weigeren om gewetenloze praktijken te accepteren. “Zij ontdekten een bepaald soort waarheid eerder dan wij. Wat wij vroeger ‘druk’ noemden, wordt nu beschouwd als morele intimidatie. Ik denk dat zij dingen onder woorden brengen die hun ouders misschien wel hebben meegemaakt, maar misschien niet het idee of de moed hadden om ze te benoemen”, analyseert Robin Coulet.
Begrip voor betere samenwerking
Vooroordelen zijn moeilijk weg te nemen, maar zelfs de mensen die er het meest mee te maken hebben, geven soms toe dat ze een werkwereld hebben ontdekt die zorgzamer en bevredigender is dan ze zich hadden voorgesteld. Het is daarom aan bedrijven om hun toekomstige jonge werknemers gerust te stellen en zich aan te passen aan hun manier van kijken naar werk.
Voor Sylvie Chenivesse moeten bedrijven eerst en vooral jongeren aan boord krijgen en hen behandelen als de volwassenen die ze zijn. “Ik zeg niet graag “betekenis geven”, het is gewoon uitleggen waartoe hun werk dient en waar ze in de groep van andere werknemers passen. Hen aan boord krijgen betekent ook dat je hen moet vertellen dat hun meningen en reacties nuttig zijn voor het bedrijf. “Kortom, de jongeren van generatie Z hebben een welomlijnd kader nodig waarbinnen ze van hun autonomie kunnen genieten. Een kader waar ze vaak als eerste om vragen.
Een andere belangrijke speler bij de integratie van jongeren in de wereld van werk is het onderwijs, en in het bijzonder instellingen voor hoger onderwijs, die een sleutelrol spelen bij de integratie van generatie Z. “Het is een gekke klus omdat het een heel ecosysteem is dat moet worden getransformeerd, te beginnen bij de mensen die erbij betrokken zijn. Je moet de studenten centraal stellen, ze zijn er niet alleen om te luisteren, ze zijn betrokken en verantwoordelijk voor hun eigen vooruitgang. Wat we hen willen vertellen is dat het de moeite waard is om zich in te zetten, omdat ze uiteindelijk hun pad, hun passie zullen vinden. En daarna gaat het vanzelf: als je gepassioneerd bent over wat je doet, ben je er goed in en ben je heel aantrekkelijk als ze je aannemen,” legt Sylvie Chenivesse uit.
Om de relaties tussen de generaties te kalmeren en Gen Z in staat te stellen hun volledige potentieel tot uiting te brengen in dienst van het bedrijf van morgen, is het daarom de plicht van bedrijven om zichzelf in vraag te stellen en de dialoog te herstellen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, is deze vraagstelling niettemin essentieel om de toekomst van werk te begrijpen. Sylvie Chenivesse concludeert: “We nemen jongeren op de korrel, maar dat verhult onze eigen tekortkomingen.
