Instapkosten, DIP, royalty’s, eigen bijdrage… Als kandidaat-franchisenemer heb je deze woorden voorbij zien komen zonder ze altijd volledig te begrijpen. Maar wat betekent al dit jargon? Wat zijn de voorwaarden die je moet weten voordat je franchisenemer wordt? Wij helpen je het allemaal te begrijpen.
Om je op weg te helpen, zijn hier acht sleutelwoorden om je te helpen je franchiseproject te begrijpen en op te bouwen. Ze komen vaak bij je terug op weg naar de opening van je bedrijf.
Definitie van georganiseerde handel
Allereerst moeten we weten waar we het over hebben. Om dit te doen, is de eerste stap om het franchisecontract in context te plaatsen en te definiëren wat georganiseerde handel is.
Georganiseerde handel verwijst naar alle soorten netwerkhandel die bestaat uit juridisch en financieel onafhankelijke bedrijven. Franchises, coöperaties, concessies en merklicenties zijn allemaal vormen van georganiseerde handel. Ze verschillen van geïntegreerde detailhandel, waarbij merken actief zijn in een netwerk van verkooppunten waarvan ze de eigenaar zijn. Dit zijn dochterondernemingen of filialen die worden geleid door werknemers van het moederbedrijf of door managers.
Toegangsprijs
De instapvergoeding, ook bekend onder de exotische naam flat-rate initial fee, is het bedrag dat kandidaat-franchisenemers moeten betalen wanneer ze zich aansluiten bij het netwerk. Het bedrag varieert afhankelijk van het bedrijf, zijn reputatie en de tools die het beschikbaar kan stellen aan de franchisenemer.
Zoals uiteengezet in het document met precontractuele informatie, dekt de toetredingsvergoeding de kosten voor het inrichten van het pand, de eerste training en alle andere uitgaven die nodig zijn om de franchisenemer op te richten. Afhankelijk van het merk kan deze vergoeding variëren van €5.000 tot €35.000.
Persoonlijke bijdrage
Zelfs als ze lid worden van een netwerk en profiteren van de steun van de franchisegever, blijven franchisenemers onafhankelijk. Het is dus aan hen om de totale investering te financieren die nodig is om hun bedrijf op te zetten. De aankoop van een pand, de locatie en het aanleggen van voorraden zijn allemaal elementen waarvoor de franchisenemer over voldoende eigen vermogen moet beschikken. Het is een budget dat ze zich vaak niet alleen kunnen veroorloven en waarvoor ze bij de bank een lening aanvragen.
Om er zeker van te zijn dat de toekomstige franchisenemer financieel gezond is, kan het hoofd van het netwerk een minimale persoonlijke bijdrage vragen. Dit bedrag varieert naargelang het bedrijf, waarbij sommige bedrijven minder investering vereisen bij het opstarten. Dit is bijvoorbeeld het geval in bedrijfssectoren die geen voorraadvorming vereisen.
Royalty’s
Het franchisecontract is een win/win-verbintenis. In ruil voor de knowhow, de reputatie, het management en de assistentie van het netwerk betaalt de franchisenemer het netwerk een vergoeding die royalty wordt genoemd. Dit kan een vast bedrag zijn of een percentage van de verkoop, in welk geval het royalty’s worden genoemd. Afhankelijk van het merk kan dit percentage variëren tussen 1% en 12%.
De winkelier kan soms een advertentievergoeding vragen in ruil voor communicatie- en promotieactiviteiten op de verschillende verkooppunten. Een klein detail: deze vergoeding mag alleen door de franchisegever worden gebruikt om het merk te promoten. Franchisenemers hebben daarom het recht om hun netwerkhoofd te vragen hoe dit geld zal worden besteed.
Precontractueel informatiedocument (DIP)
Ben je klaar om je project te lanceren en je franchisecontract te tekenen? Maar voordat je deze laatste fase kunt voltooien, heb je de sleutel nodig: de DIP. Dit document moet ten minste twintig dagen voordat het contract wordt ondertekend door de franchisegever naar de toekomstige franchisenemer worden gestuurd.
De DIP, die op 31 december 1989 verplicht werd gesteld door de Doubin-wet, bevat alle belangrijke informatie over het bedrijf waar de franchisenemer zich bij gaat aansluiten. Dit betekent dat ze met kennis van zaken een toezegging kunnen doen en vol vertrouwen aan dit nieuwe partnerschap kunnen beginnen. Onder de informatie in de DIP vindt de toekomstige partner: een presentatie van het bedrijf, het management en het netwerk, een presentatie van de markt, de resultaten van het bedrijf en natuurlijk de clausules van het contract.
Doubinerecht
31 december 1989: de wet Doubin definieert een aantal regels en verplichtingen die moeten worden nageleefd door “elk bedrijf dat zijn handelsnaam, merk of teken beschikbaar stelt aan anderen”. Franchises die binnen deze beschrijving vallen, vallen onder deze wet, die de toekomstige filiaalhouder een zekere mate van transparantie garandeert in het precontractuele proces.
Deze wet voert onder andere de verplichting in om een precontractueel informatiedocument te verstrekken voordat het contract wordt ondertekend. De inhoud van het DIP wordt beschreven in het uitvoeringsbesluit van 4 april 1991.
De Bijbel
We hebben het hier niet over heilige teksten, hoewel we daar niet ver vanaf zitten. Dit vertrouwelijke register, beter bekend als de bedieningshandleiding, bevat alle informatie met betrekking tot de knowhow van de franchisegever. Alles wat franchisenemers moeten weten over het runnen van hun bedrijf wordt in detail opgesomd.
Wat zijn de verkoopprocedures? Hoe verdeel je taken tussen medewerkers? De bedrijfshandleiding voorziet de franchisenemer van alle knowhow, vaardigheden en beproefde trucs van de franchisegever om hem te helpen groeien.
Aannemer
Zolang ze juridisch onafhankelijk zijn en onder hun eigen verantwoordelijkheid handelen, kunnen professionals als ondernemers worden beschouwd.
Dus of je nu een zelfstandige of micro-ondernemer bent, een bedrijfseigenaar, de oprichter van een start-up, een ambachtsman, een zelfstandige professional, een detailhandelaar, een boer of een franchisenemer, je krijgt automatisch de felbegeerde titel vanondernemer. Deze laatste is geen werknemer, maar handelt volledig onafhankelijk en is aan niemand ondergeschikt.
Dit betekent dat het aan jou is om je werk te organiseren, je prijzen te bepalen en je leveranciers en klanten te kiezen. Als je een franchiseonderneming opzet, is het ook aan de ondernemer, en niet aan de franchisegever, om het hele project te financieren.
